Qué se pode entender por documentación informativa? A documentación como concepto xeral, ocúpase dos procesos de transferencia de información dende a súa xeración ata o seu uso. Como actividade de comunicación entre humanos este procedemento tamén inclúe a escolma a recuperación e a difusión da información contida en calquera clase de soporte.

Profundando xa no que se refire a conceptos teóricos a Documentación sitúase no marco teórico das Ciencias da Información.

Polo tanto é información social especializada porque actúa de forma crecente, é información social xeral, ó socializarse os seus produtos e ampliar as súas áreas de acción erguéndose como garante da conserva de la comunicación e a cultura.

Bibloteconomía e Arquivística forman tamén parte da documentación, xa que proceden dun tronco común. As tres ocúpanse dun mesmo obxectivo que non é outro que conservación e información do coñecemento e das actividades humanas rexistradas fronte a bipolaridade Información/Conservación.

Hai algunhas diferencias entre o traballo de documentalista, xornalista e arquiveiro aínda que as fronteiras non están moi definidas. O documentalista traballa para informar, para difundir o que recolle e procesa. O arquiveiro pola contra conserva información rexistrada e que xorde nun organismo determinado ou actividade sendo este a súa función. Un xornalista, nun contexto como o actual é en sentido amplo é quen se sirve do traballo do documentalista e do arquiveiro para elaborar a información, polo tanto sen o traballo previo de outros profesionais da información a labor do xornalista dificultaríase. En resumo é crucial o papel do conservador e do administrador de determinada información e documentación ó que o prefesional do xornalismo se poida valer en casos de imprescindible consulta de arquivos e hemerotecas.

A documentación é un campo interdisciplinar ó que contribúen distintos saberes científicos e tecnicos. A tecnoloxía informática é protagonista en exceso do panorama actual da documentación tanto no plano profesional como na investigación. Tanto os papeis dos documentalistas como productores de información como usuarios son papeis indispensables para o progreso da documentación.

O factor tecnolóxico está a xogar un papel transformador na evolución da documentación, aínda que tamén é certo que a tecnoloxía está a avanzar a moita velocidade aínda que coa desventaxa de que evoluciona o hardware por diante do software, o que quere dicir que o traballo máis importante corre ó cargo dos profesionais da programación informática. Este desfase está a ralentizar o traballo do documentalista. Aínda que a informática non é un traballo exclusivo desta materia é en sí unha ferramenta case indispensable para o desenrolo das actividades.

En síntese a documentación ten como obxectivo de traballo a análise do documento (conxunto formado por un soporte de información, os datos rexistrados sobre ou nese soporte e a súa significación que serve para a consulta o estudo e a proba) e son os datos rexistrados, a información e o seu significado o que terá que trascender ó usuario, que é a finalidade última do procedemento documental.

Fontes: http://www.ucm.es/info/multidoc/prof/fvalle/tema2.htm

                  http://www.uoc.edu/web/esp/art/uoc/partal0402/partal0402.html

Publicado o por leirodavid | 1 comentario

César Molinas, la clase política y “laRepública”. Miscelánea.

A los hechos me remito. Tras leer el artículo publicado por César Molinas en el diario de tirada nacional “El País” con fecha del 10 de septiembre del corriente he sacado una serie de conclusiones y postulados propios a propósito de su temática. Además me he visto en la necesidad de documentarme acerca del autor y de contrastar opiniones que suscitan tanto su próximo libro (del que forma parte este legajo)  que saldrá en 2013, cómo de su persona.

Molinas hace una crítica eficaz y persuasiva de nuestro sistema politico actual, fruto de la transición, haciendo especial hincapié en la crisis y en la manera que tuvieron y que tienen nuestros políticos de gestionarla. Critica además el mal funcionamiento de nuestro mastodóntico modelo de estado, que no hace más que duplicar y triplicar gobiernos, modelos de administración, empresas subsidiarias, etc…

César Molinas ha seguido una estructura científica de formulación de una serie de preguntas, la explicación general desde un punto de vista cronológico, casi desde la raíz del problema y por último ha formulado las hipótesis correspondientes, una por una en el mismo orden que al comienzo dando respuestas en base de sus propios razonamientos. Esta es una forma clara de exponer una serie de ideas que recalen en los lectores, ya que sigue una estructura clara y sencilla, casi esquemática. El autor “vence y convence”.

He de confesar que hace algunos años que me considero una persona con unos ideales políticos de corte federalista y republicano (que no de izquierdas, pero tampoco de derechas). Cuando estudiaba historia en mis años de bachiller no entendía el Estado de las autonomías y discutía mucho con mi profesora de historia. Entre la variedad de formas de estado existentes en el mundo (que derivan de sus tradiciones históricas y particulares) los hay fuertemente centralistas, como Francia; federales tanto monárquicos como republicanos (Bélgica y Alemania) y después matices como estados centralistas que ceden parte de autonomía a ciertas regiones clave, etc… En el caso de nuestro país, un Estado de autonomías que no es ni federal ni centralista, es algo así como un país a medio hacer, un híbrido que ha parido la historia reciente. No pretendo menoscabar la labor ejercida por los actores de la transición política, que a mi juicio no ha resultado del todo eficaz, como nunca resulta la política en España. Tras las cortes “harakiri” que aprobaron ellas mismas su disolución con la ley de la reforma política no ha habido regeneración alguna, ni procesos contra dirigentes, ni depuración de responsabilidades ni nada de nada. Cierto es que a los ojos de la historia resultara ejemplar, y ! cómo no iba a ser de otro modo si eran los mismos perros con distinto collar ! Muchos criticarán mi discurso y me dirán que no estoy legitimado para opinar sobre aquellos años ya que no los he vivido y están en lo cierto pero lo que hemos heredado de aquel entonces es el actual sistema que tanto critica Molinas y que es también criticado por el diario digital “larepublica.es”.

No se entiende un sistema donde están representadas 17 “autonomías”,  mi pregunta es la siguiente, ¿dónde están representadas? ¿en sus respectivos parlamentos? ¿en sus embajadas por el extranjero? Es inconcebible que existan a día de hoy 17 “miniEspañas” mas un gobierno central. Y por lo tanto, ¿qué es España? ¿la podrían ustedes definir?  Y el Senado, ¿ a quien representa? Garante nuestra democracia un sistema bicameral anclado en el siglo XIX, ¡ ni más ni menos que en el sistema canovista ! Por consiguiente nuestro sistema autonómico está inspirado en una aberración ya que el modelo autonómico actual es fruto de la intentona fallida de la IIª República de crear un sistema pre-federal  junto con un gobierno central de carácter restaurador del canovismo más casposo, por consiguiente sus 52 provincias españolas con sus respectivas diputaciones (minifeudos electorales-hogar de caciques) Eso se traduce en más y más gasto público y más y más irregularidades, tráfico de influencias, trasvase político-empresario, favoritismos, duplicidades y un largo etcétera que todos conocemos.

Y no hablemos de la igualdad, poruque como bien saben las 17 autonomías no somos iguales, ¿ o que se han creído? Por ejemplo Navarra y Euskadi poseen hacienda propia, es lo que se considera como “comunidades forales” poruque los fueros hay que respetarlos, pero solo en esas dos autonomías,ya que por razones históricas se han resistido al dominio, con lo cual Cataluña lleva irritada desde entonces y es por eso que conmemora el 11 de septiembre como su día nacional, la diada, fecha en que la implantación del centralismo borbónico y sus “decretos de nueva planta” derogaron sus fueros y la subyugaron a su merced. Y de aquel barro estos lodos. Nadie ha sabido configurar con éxito un país, uno de los más antiguos de Europa, que ha ido evolucionando desde finales de la edad media como un conglomerado de reinos asociados, integrados a la fuerza y centralizados de mala manera. Como dije arriba no soy quién para cuestionar la historia, sin embargo a mí me gusta ir más allá del “quid” de la cuestión. El libro de César Molinas promete ser apasionante aunque ya le están empezando a llover sus primeras críticas. Supongo que todos tenemos un pasado.

Link al artículo de César Molinas: <<http://politica.elpais.com/politica/2012/09/08/actualidad/1347129185_745267.html>&gt;

Link a la crítica de laRepública.es: <<http://www.larepublica.es/2012/09/desmontando-a-cesar-molinas-y-su-teoria-de-la-clase-politica-espanola>>/

Publicado en Uncategorized | Etiquetado | 1 comentario

Presentación.

Este é o meu primeiro “post” aquí. Dalgunha maneira poderíase dicir que me estou estrenando nesta nova plataforma xa que eu ata o de agora era fiel siareiro do blogspot, porque xa son moitos anos os que levo con el. Agardo que wordpress me facilite o traballo este curso que comeza e que me vai servir como ferramenta nas clases de documentación informativa, tanto para interactuar cos profesores que imparten a materia como para intercambiar información tamén cos meus compañeiros. Entón ireille dando un enfoque didáctico, por iso quen entre neste microespazo persoal e íntimo (case coma unha habitación) será ben recibido e en todo caso aprenderemos uns de outros. Sen mais despídome. Ó longo do cuatrimestre iremos medrando. Recibide saúdos cordiais.

 

Publicado en Uncategorized | Etiquetado , | Deixar un comentario

Hello world!

Welcome to WordPress.com! This is your very first post. Click the Edit link to modify or delete it, or start a new post. If you like, use this post to tell readers why you started this blog and what you plan to do with it.

Happy blogging!

Publicado en Uncategorized | 1 comentario